Klasyka gatunku. Oryginalne zasady tej gry zostały opracowane przez Dmitrija Dawidowa w 1986 na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Moskiewskiego. Fama niesie (czyt. "w internecie piszą"), że była ona wykorzystywana w ZSSR do szkolenia szpiegów i dyplomatów. Obecnie gra ma bardzo dużo wariantów, a tu zostanie przedstawiony jeden z prostszych.
Gra toczy się w małym miasteczku, gdzie codziennie zbiera się rada miasta, by obradować nad bieżącymi problemami. Ostatnio w mieście pojawił się bardzo duży problem, ponieważ zaczęła działać w nim mafia. Przed rozpoczęciem gry wybiera się (za pomocą losowania kart, tak, żeby gracze nawzajem nie znali swoich ról – kart nie można pokazywać w czasie gry) przedstawicieli mafii (powinno ich być około trzy razy mniej niż wszystkich graczy). Mistrz gry (może nim być pierwsza zabita osoba) zapowiada, że zapada noc. Wszyscy zamykają oczy i budzi się mafia. Mafia poznaje się nawzajem i może kogoś zabić – przez nieme wskazanie głową lub ręką (w zależności od przyjętych zasad w pierwszą noc mafia może również nie zabijać). Następnego ranka budzi się miasto i zaczyna obrady, dotyczące tego, kto jest w mafii i kogo trzeba stracić. Miasto w ciągu jednego dnia zabija jedną osobę (drogą głosowania). Osoby, które zostały zabite przez (mafię lub przez radę miasta) odchodzą z kręgu. Lepiej jest również, żeby nie pokazywały swoich kart (choć można się oczywiście umówić, że pokazują). Gra polega na wyeliminowaniu wszystkich członków mafii lub zabiciu wszystkich uczciwych obywateli miasta.
Do gry można wprowadzić również dodatkowe role. Do najpopularniejszych należy inspektor Cattani, który każdej nocy dowiaduje się od Mistrza Gry roli jednego z graczy. Może on się ujawnić w czasie obrad rady miasta (choć równie dobrze ktoś może się pod niego podszywać). Istnieje również wiele innych ról i udoskonaleń gry (np. zapalone świeczki przed żyjącymi). Zainteresowanych odsyłamy do Wikipedii.
60 - 120 min. | karty do gry, rekwizyty dodatkowe | wolne tempo |
wiek > 14 liczba 8 - 16 | miejsce bez znaczenia |