Lubimy angażujące aktywności, w których coś wspólnie tworzymy. Wieża z Papieru to właśnie taka aktywność, która uczy kreatywności, planowania swoich działań, no i pracy w zespole. Świetnie sprawdzi się jako metoda budowania zgrania i integracji np. w klasie lub zespole zadaniowym.
Opis gry pochodzi z mojego kursu Gry i Grywalizacja w Edukacji.
W grze biorą udział zespoły 3-5 osobowe. Nasi gracze to przedsiębiorcy budowalni, którzy budują mieszkania. Wiadomo, że jeśli kupujemy mieszkanie liczą się dla nas (oczywiście liczą się również inne sprawy, ale na potrzeby naszej gry nie będziemy brać ich pod uwagę):
a) cena
b) na którym jest piętrze
c) powierzchnia
Przygotowanie gry:
- potrzebne będzie dużo kartek A4 (500 sztuk na klasę powinno wystarczyć) oraz kleje biurowe (w liczbie zespołów)
- dzielimy grupę na zespoły (najlepiej losowe) 3-5 osobowe
- każdy zespół zajmuje miejsce przy jednym stoliku (szkolna ławka w zupełności wystarczy)
Zadaniem naszych graczy będzie wybudowanie wieży (bloku mieszkalnego) z kartek A4, która będzie:
- najtańsza (za każdą kartkę trzeba zapłacić 1 naszej waluty Z, a klej kosztuje 50Z)
- najwyższa (za każdy cm wysokości wieży klienci płacą 200Z)
- posiadać największą powierzchnię kartek umieszczanych poziomo (za każdy cm2 kartki umieszczonej poziomo klienci płacą 300Z – nie możemy budować więcej niż nasz stolik)
Zadanie zespołów wygląda następująco:
Trzeba wybudować z kartek taką wieżę, za którą drużyna otrzyma największy możliwy zwrot z inwestycji mając do dyspozycji 100Z.
Gracze sami podejmują decyzję, czy zainwestować w klej, czy kupić za wszystko kartki. Czy budować do góry, czy wszerz? A może nie wydać wszystkiego?
Dajemy uczestnikom ok. 20 minut na budowanie. Po tym czasie prowadzący grę, przy pomocy uczestników, liczy:
1. Koszty budowy (ile kartek i kleju zostało zużytych) – przypomnijmy 1 kartka to 1Z, a klej to 50Z. Koszt te nie mogą wynieść więcej niż 100Z, bo tyle firmy mają dyspozycji.
2. Przychody zespołów:
- wysokość wieży w cm pomnożona razy 200Z
- suma powierzchni kartek ułożonych poziomo w cm2 pomnożona razy 300Z (kartka A4 ma rozmiar 21 x 29,7 cm, czyli 623,70 cm2)
Wygrywa zespół, który osiągnął największy zysk, czyli różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami.
Przyjmijmy, że w naszej grze nie płaci się podatku od zysku (co jest może trochę nieżyciowe, ale akurat w tej grze nie chodzi o uczenie mechanizmów finansowych - generalnie w naszych metodach ekonomicznych np. Miasto Przedsiębiorczości (dla młodzieży) lub Przedsiębiorcze Miasto (dla starszych dzieci) mechanizmy gier uwzględniają płacenie podatków).
W naszej grze bardzo szybko okaże się, że ważne są:
- dobry plan i przeliczenie wszystkiego przed rozpoczęciem budowy
- konkretny pomysł na to, jak łączyć kartki (innowacja – co świetnie możemy omówić po zakończeniu gry)
- zgranie zespołowe, komunikacja, dobry lider
Do naszej gry możemy dodać także dodatkowe zasady w zależności od założonego przez nas celu edukacyjnego, np.:
- Jeszcze bardziej ograniczyć czas budowania – kiedy chcemy wykorzystać ćwiczenie do nauki pracy pod presją czasu.
- Zawiązać budującym oczy: jedna lub dwie osoby z zespołu mają zawiązane oczy i tylko one mogą dotykać kartek – kiedy zależy nam na kwestiach komunikacyjnych, np. słuchaniu się.
- Zabronić używania mowy – komunikacja niewerbalna.
- Dodać losowe, nieprzewidziane okoliczności, np. po kilku minutach budowy prowadzący losuje jedną z 3 kart zmieniających zasady: zmiana kosztu kartki, zmiana ceny za wysokość wieży, zmiana ceny za powierzchnię. Grę możemy także rozgrywać w rundach (np. 6), w których te wartości zmieniają się losowo.
Wprowadzenie dodatkowych zasad nie jest konieczne do osiągniecia podstawowych celów metody, ale może być pomocne, kiedy np. chcemy bardziej skupić się na uczeniu komunikacji, zarządzania kryzysowego, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami itp.
Na naszym blogu znajdziecie opisy podobnych metod do wykorzystania w czasie jednej lekcji, np.:
- Trójkąty, kwadraty i stożki – czyli prosta gra biznesowa dla młodzieży
- Kładka – wciągające zespołowe zadanie na myślenie
- Wioska Smerfów – Prosta gra negocjacyjna dla młodzieży
Jak podobają się Wam tego typu metody? Czy może znacie jakieś inne, podobne? Zapraszam do podzielenia się pomysłami w komentarzach.
Autor wpisu:
dr Michał Czakon
Pomysłodawca metod edukacyjnych Centrum Dobrego Wychowania, Psycholog, Trener, Dydaktyk, Autor bloga: jakdzialacskutecznie.pl, Autor pakietu metod 99 pomysłów na godziny wychowawcze.
