Jak ciekawie mówić o swoim mieście? Gra wielkoformatowa pomysłem na edukację regionalną [do pobrania]

Szukacie pomysłu na angażującą metodę edukacyjną? Może zainspiruje Was nasz projekt „Gra wielkoformatowa metodą edukacji kulturalnej młodzieży”. Projekt zrealizowaliśmy w ramach programu Kultura Interwencje organizowanego przez Narodowe Centrum Kultury. W tym poście znajdziecie przemyślenia i gotowy scenariusz na ciekawe zajęcia o waszym regionie, mieście – jego tradycjach, kulturze, gwarze.

 

Dlaczego gra?

Ponieważ gra jest czymś naturalnym dla dzieci i młodzieży. Gra każdy. W grze możemy być kimś innym, przeżyć przygodę, rywalizować z kimś. Gra opowiada pewną historię. Ale też w grze spędzamy ze sobą czas, np. rodzinne granie w planszówki (chyba wszyscy to lubią?), współpracujemy ze sobą. Uczniowie w świecie gier czują się bardzo naturalnie, dlatego coraz popularniejsze są escape roomy w klasie szkolnej, czy gry biznesowe wykorzystywane na lekcjach przedsiębiorczości. Dlaczego zatem nie uczyć o swoim mieście poprzez grę?

 

 

 

 

Jak pracowaliśmy?

Bardzo ważnym aspektem naszego projektu była edukacja rówieśnicza. Grę stworzyli uczniowie klasy II DG IV Liceum Ogólnokształcącego im. Stefanii Sempołowskiej w Lublinie. Do realizacji warsztatów zaangażowaliśmy lokalnych ekspertów z zakresu historii i przewodnika turystycznego. Aby zrobić ciekawy warsztat o Waszym mieście pomyślcie o zasobach, jakie macie wokół siebie, np. koło gospodyń wiejskich, którego uczestniczki z pewnością chętnie podzielą się wiedzą o tradycjach Waszej miejscowości. Może ktoś z rodziców waszych uczniów potrafi ciekawie opowiadać albo np. pracuje w muzeum. Najpierw zidentyfikujcie zasoby waszej społeczności. Następnie przygotujcie starszych uczniów do działania: opowiedzcie, co chcecie zrobić i dla kogo, przedstawcie cel gry. Oczywiście też możecie grę wymyśleć sami, bez angażowania starszych uczniów, ale pomyślcie sobie, jakie fantastyczne wydarzenie ogólnoszkolne można by przygotować przy okazji rozgrywki i jacy dumni będą wasi uczniowie, gdy cała szkoła zagra w ich grę!

 

  

 

 

Nasze dobre praktyki:

1. Gra kooperacyjna – od początku wiedzieliśmy, że nasza gra będzie polegała na współpracy, a więc będzie grą kooperacyjną, czyli taką, w której by zwyciężyć drużyny muszą ze sobą współpracować. W naszej grze aby wygrać każda drużyna musiała zebrać wszystkie puzzle, które miała na swojej drodze. W finale obrazki, które ułożyły drużyny tworzyły skojarzenia z bardzo znanym obiektem w mieście. Cała klasa musiała zgadnąć co to za obiekt. Jeśli podoba Wam się taka forma zadania finałowego nie musi to być obiekt. Możecie np. zrobić puzzle nawiązujące do znanej osoby z waszego miasta, wydarzenia kulturalnego itp.

2. Różnorodne formy zadań – żeby młodsi uczniowie się nie nudzili trzeba było wymyśleć różne typy zadań. Przykłady poniżej:

– rymowanki – uczniowie wymyślili krótkie rymowanki o przedmiotach/obiektach charakterystycznych dla miasta, np. cebula, kogucik, koziołek. Z pewnością w każdym mieście/miejscowości są takie charakterystyczne elementy, o których można wymyśleć zagadkę. Starsi uczniowie chętnie zaangażują się w wymyślanie krótkich wierszyków. My ustaliliśmy, że nasze zagadki będą dość łatwe, ale dodatkowo młodzież ułożyła po dwa pytania do każdej zagadki, już trochę trudniejsze. Zadanie to znajdziecie w materiałach załączonych pod tekstem.

– lubelska melodia – przy tym zadaniu młodzi twórcy sami musieli się trochę natrudzić, aby znaleźć artystów, którzy pochodzą z naszego regionu. Tworząc to zadanie uczniowie często odwoływali się do swoich doświadczeń (np. posiadanie młodszego rodzeństwa). Wybrane zostały utwory twórców z kręgów kultury popularnej, tj. Budka suflera, Bajm, Urszula, Kabaret Ani Mru Mru, Ania Dąbrowska, Krzysztof Zalewski, Zbigniew Hołdys, Henryk Wieniawski (wyjątek w zestawieniu).

– kim z Lublina jestem? – młodzież wybrała postacie związane z Lublinem: Karol Wojtyła, Franciszka Arnsztajnowa, Józef Czechowicz, Jan Kochanowki, E. Plage i T. Laśkiewicz. To nie było łatwe zadanie. Zadaniem uczestnika z każdej drużyny było odgadnąć na podstawie informacji przekazywanych przez pozostałe osoby z drużyny. Dla ułatwienia uczniowie przygotowali też prezentację, którą młodzi gracze oglądali na początku rozgrywki (prezentacja do pobrania pod postem).

– rebusy o Lublinie – chyba wszyscy lubią je rozwiązywać! Uczniowie wybrali, kto spośród nich ładnie rysuje i te osoby wykonały rysunki, a pozostali wymyślili hasła. Rebusy do pobrania pod postem. Specjalnie nie podajemy haseł, spróbujcie rozwiązać sami i dajcie znać w komentarzach, jakie hasła udało wam rozwiązać.

– kahoot o Lublinie – w dobie nauki zdalnej tej aplikacji chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Uczniowie ułożyli pytania, dodali odpowiedzi, zdjęcia do pytań.

– nieprawdziwe legendy – w tym zadaniu uczniowie postawili na kreatywność. W treść znanych lubelskich legendach wpisalinieprawdziwe zdania. Zadaniem grających było wskazanie właściwego tekstu legendy.

 

 

3. Gracze zbierają fanty – bardzo dobrym pomysłem na budowanie zaangażowania jest ustalenie, żeby gracze coś zbierali, u nas były to puzzle, które drużyna miała wykorzystać w zadaniu finałowym. Dla utrudnienia puzzli było mniej niż pól do pokonania. Na wszelki wypadek umieściliśmy żetony/monety, za które można było wykupić puzzle, które zostały na planszy. W grze za dobre wykonanie zadania drużyna zbierała puzzel z danego pola.

4.Dobre przygotowanie graczy – przed rozpoczęciem gry uczniowie obejrzeli prezentacje przygotowane przez starszych kolegów. To bardzo pomogło młodszym uczniom w dalszej grze (prezentacje również znajdziecie w materiałach pod postem).

5.Coś wesołego – u nas były to pionki – koziołki, czyli słomiane figurki (ok. 50 cm)

6.Pamiętajcie o nagrodzie dla całej klasy! Dobrze, żeby była to nagroda związana z Waszym miastem

 

 

Powodzenia!

Materiały z naszej gry możecie pobrać klikając w poniższe linki:

Instrukcja dla graczy

Prezentacja o lubelskich legendach

Prezentacja o znakach Lublina

 

Karta postaci – Józef Czechowicz

Karta postaci – Jan Kochanowski

Karta postaci – Karol Wojtyła

Karta postaci – Franciszka Arnsztajnowa

Karta postaci – Plage i Laśkiewicz

 

Zagadki i pytania do zagadek 

Rebusy

 

Co myślicie o takiej formie edukacji regionalnej? Dajcie znać w komentarzach.